Σπονδυλοδεσία πρακτικά είναι η σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης με χρήση ειδικών υλικών, συνήθως βιδών και ράβδων. Είναι απαραίτητη όταν υπάρχει αστάθεια στην σπονδυλική μας στήλη (είτε λόγω κατάγματος είτε λόγω εκφυλιστικής βλάβης, δηλαδή φθοράς), που σημάινει ότι οι σπόνδυλοι μας κινούνται παραπάνω από ότι πρέπει (σπονδυλολίσθιση), ή όταν οι αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων μας πάσχουν (οσφυική αρθρίτιδα) προκαλώντας έντονο πόνο στον ασθενή.
Η λογική της σπονδυλοδεσίας είναι η τοποθέτηση βιδών στους αυχένες ή /και τα σώματα των σπονδύλων και η σύνδεσή των βιδών με ράβδους ώστε να αποφεύγεται οποιαδήποτε κίνηση μεταξύ των σπονδύλων και επιπλέον να μην φορτίζονται οι αρθρώσεις μεταξύ τους. Το αποτέλεμα είναι η ανακούφιση από πόνους που προέρχονται από την σύνδεση μεταξύ των σπονδύλων, αλλά και από τις κινήσεις των σπονδύλων λόγω της αστάθειάς τους.
Το σύνηθες σύμπτωμα που αντιμετωπίζεται με την σπονδυλοδεσία είναι ο πόνος στην μέση (οσφυαλγία), καθότι η αστάθεια των σπονδύλων και η φλεγμονή των αρθρώσεων δημιουργεί κατά κανόνα οσφυαλγία. Σε περιπτώσεις που υπάρχει έντονη μετακίνηση των σπονδύλων (σπονδυλολίσθιση) μπορεί να δημιουργούνται συμπτώματα από πίεση νευρικών δομών όπως ισχιαλγία ή /και μυική αδυναμία, και αυτά τα συμπτώματα επίσης αντιμετωπίζονται με την σπονδυλοδεσία, όμως οι περιπτώσεις αυτές είναι αρκετά σπανιότερες.
Η σπονδυλοδεσία είναι μια επέμβαση με αποτελεσματικότητα που ξεκινάει από 20-30% με πτωχή επιλογή ασθενών. Σε περίπτωση τυφλής εφαρμογής της σπονδυλοδεσίας σε όλους τους ασθενείς με οσφυαλγία, τα ποσοστά επιτυχίας δύσκολα ξεπερνάνε αυτό το κατώτερο όριο. Η αποτελεσματικότητα μπορεί να ανέβει έως και 70-80% εφόσον γίνει σωστή επιλογή ασθενών. Η ιδανική κατηγορία ασθενών συνήθως περιλαμβάνει ασθενείς που έχουν συμπτωματολογία τουλάχιστον 6 μήνες με ένα έτος και δεν έχουν ανταποκριθεί σε άλλες θεραπευτικές επιλογές. Επομένως η σπονδυλοδεσία είναι μια καλή επιλογή σαν τελική επιλογή αντιμετώπισης ασθενών με αστάθεια ή αρθρίτιδα σπονδυλικής στήλης.
Η σπονδυλοδεσία όπως και τα περισσότερα χειρουργεία στην σπονυλική στήλη μπορεί να γίνει με δύο μεθόδους, την κλασσική και την ελάχιστα επεμβατική. Η ελάχιστα επεμβατική μέθοδος γίνεται με μικρές τομές δέρματος, μία για κάθε βίδα και ράβδο, με ελάχιστη μυική και οστική βλάβη ενώ η κλασσική σπονδυλοδεσία γίνεται με μια μεγάλη κεντρική τομή και μεγαλύτερη μυική και οστική βλάβη για την απόκτηση πρόσβασης στους σπονδύλους. Κατά κανόνα η ελάχιστα επεμβατική μέθοδος θεωρείται προτιμότερη διότι έχει χαμηλότερα ποσοστά επιπλοκών και μειωμένη περίοδο ανάρρωσης σε σχέση με την κλασσική μέθοδο. Η τελική αποτελεσματικότητα των μεθόδων όμως δεν διαφέρει ιδιαίτερα.
